Powszechnie wiadomo, że kompleksowe oddziaływanie pedagogów, psychologów i lekarzy, szczególnie w stosunku do uczniów mających odchylenia od prawidłowego stanu zdrowia, jest niezbędne do prawidłowego przebiegu procesu rozwoju i kształcenia dzieci i młodzieży. Szczególnie w ostatnim dziesięcioleciu starano się tę zasadę upowszechnić określając konkretny program współdziałania w środowisku szkolnym oraz wydając odpowiednie zalecenia (Program, 1976; Wytyczne, 1973; Wojnarowska, 1978). Niestety pomimo wypracowanych i obowiązujących ustaleń organizacyjnych nie stwierdziłam, aby w badanych szkołach[1] istniały takie formy współpracy, jak: dwukrotny udział w roku szkolnym pracowników szkolnej służby zdrowia w posiedzeniach Rad Pedagogicznych celem omówienia stanu zdrowia oraz potrzeb zdrowotnych uczniów, a także ustalenia programu działań w stosunku do tych dzieci, u których stwierdzono odchylenia od normy; wzajemny, aktualny przepływ informacji o uczniu między nauczycielami a pracownikami szkolnej służby zdrowia oparty na następujących dokumentach: „Karcie zdrowia ucznia”, „Indywidualnym wniosku z badania bilansowego ucznia” oraz specjalnej rubryce w „Dzienniku lekcyjnym” — uwagi i zalecenia lekarza, psychologa.
WSPÓŁPRACA NAUCZYCIELI I PRACOWNIKÓW SZKOLNEJ SŁUŻBY ZDROWIA WOBEC DZIECI PRZEWLEKLE CHORYCH
Dodane przez Ewa Kocławka w Październik 31st, 2012
Głosy: (Głosy na Tak: , Głosy na Nie: ,Wszystkich głosów: )