Piersi zostały odsłonięte do połowy, zgrabnie oddzielone, kosmetycznie wypielęgnowane, poprawione karminem. Ich tło stanowił dekolt duży, kwadratowy, łączący się z ramionami i kołnierzem. Kołnierzyk, i to sztywny, koronkowy na kształt krezy, wydawał się konieczny dla pokazania karnacji. Ale wobec ogromnego wycięcia — na kołnierzyk nie starczyło miejsca. Umieszczono go więc na epoletkach rękawów i stamtąd przechodził na plecy. W’ tej kompozycji tkwiły wzory hiszpańskiej dawnej krezy, teraz odświeżone w czasie pirenejskiej kampanii. Takie kołnierzyki z usztywnionego muślinu budowano nieraz w dwu lub trzech rzędach. Z kołnierzykiem tym łączył się rękaw. Rękawy były w czasie empiru mądre i ładne. Możemy z nich brać wzory. Bardzo krótkie, niemal jak wojskowe epoletki albo muszelki. Spinano je na barku diamentem dla pokazania draperii.
SZTYWNY KOŁNIERZYK
Dodane przez Ewa Kocławka w Kwiecień 18th, 2015
Głosy: (Głosy na Tak: , Głosy na Nie: ,Wszystkich głosów: )