Sylwetka ta w zgodzie z imaginacyjną miłością literacką, napisaną bardziej niż dokonaną, była raczej wysmukła, wątła, krucha. Ładna kobieta czternastego wieku czarowała wdziękiem płynącym również z wyobraźni, nic tylko z tej ziemi. Zepsułaby wszystko zdrowym, opalonym ciałem. Gotycka panienka, zachowując więc granice indywidualnej urody, starała się bvć szczupła i wąska. Piersi miała małe, idealnie kuliste, odległe, wysokie. Lono wydatne — nie za szerokie, podkreślone przez postawę. Biodra słabo rozwinięte, tak że można je było ująć obiema rękami. Długie szczupłe nogi i ręce o koniecznie białej karnacji.
Głosy: (Głosy na Tak: , Głosy na Nie: ,Wszystkich głosów: )